Wielu mężczyzn zmuszonych jest do ograniczenia swojego udziału w życiu rodzinnym na rzecz pracy zawodowej. Podczas gdy świeżo upieczona matka może spędzić z maluchem całe miesiące, czas z noworodkiem przysługujący pracującemu ojcu liczony jest w tygodniach. Gdy dziecko dorasta, a biologiczne aspekty stojące za większym zaangażowaniem kobiety przestają odgrywać rolę, często wciąż oczekuje się, że to mama zabierze chorujące dziecko do lekarza lub weźmie udział w szkolnym przedstawieniu.
Czy taki model rodziny to pieśń przeszłości, a może nadal aktualny obraz rzeczywistości? Sprawdziliśmy, jak do tematu łączenia zaangażowanego ojcostwa z karierą podchodzą Polki i Polacy. Przeprowadziliśmy anonimową ankietę, w której wzięło udział kilkaset osób z całego kraju. Poniżej dzielimy się wnioskami.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
- jak rodzicielstwo odbija się na rozwoju zawodowym mężczyzn,
- czy polscy pracodawcy ułatwiają ojcom angażowanie się w życie rodzinne,
- czy uważamy, że pracujący ojcowie powinni mieć więcej przywilejów,
- jaki podział obowiązków w rodzinie uznajemy za najlepszy dla dziecka.
Jak badaliśmy wpływ ojcostwa na karierę?
Raport bazuje na wynikach badania pt. „Czy pracodawcy wspierają ojców?”, przeprowadzonego na przełomie kwietnia i maja 2024 roku metodą CAWI. Anonimową ankietę wypełniło 635 dorosłych osób z całej Polski, z których większość (70%) to rodzice i opiekunowie dzieci. 50% respondentów stanowili mężczyźni. Ponad połowa badanych (62%) pochodziła z przedziału wiekowego 25-44 lata.
Kwestionariusz zawierał pytania zamknięte jedno- i wielokrotnego wyboru oraz nieobowiązkowe pytanie otwarte. Analizę wyników badania wzbogaciły wypowiedzi ekspertów oraz informacje pozyskane ze źródeł zewnętrznych.
Najważniejsze wnioski
- Prawie połowa badanych uważa, że sytuacja osobista mężczyzny wpływa na to, jak jest postrzegany przez pracodawcę, a ponad połowa – przez współpracowników.
- Według większości Polek i Polaków ojcowie są równie dobrymi (58%) lub nawet lepszymi (31%) pracownikami niż mężczyźni niebędący rodzicami.
- Tylko nieco ponad jedna czwarta (28%) jest zdania, że ojcostwo przeszkadza w rozwoju kariery.
- Kobiety częściej znają prawa przysługujące ojcom i rzadziej oczekują, by to mężczyźni mocniej angażowali się w pracę zawodową, gdy ich partnerka zostanie mamą.
- 8 na 10 ankietowanych sądzi, że państwo powinno bardziej wspierać ojców chcących angażować się w rodzicielstwo na równi z matkami. 7 na 10 oczekuje większej pomocy dla ojców ze strony pracodawców.
- Zdaniem trzech czwartych Polek i Polaków firmy powinny oferować mężczyznom elastyczne godziny pracy lub opcję pracy zdalnej, aby umożliwić im aktywny udział w życiu rodziny. Według ponad połowy ojcom powinno należeć się też więcej dodatkowego płatnego urlopu.
- Więcej niż co trzecia osoba (39%) dostrzega presję ze strony pracodawców, aby ojcowie ograniczali swój udział w życiu rodzinnym na rzecz pracy zawodowej.
- Za najkorzystniejszy dla dziecka uznajemy partnerski model rodziny, w którym oboje rodziców pracuje zawodowo i wychowuje potomstwo. Równe zaangażowanie partnerów w pracę oraz opiekę nad dziećmi i domem znacznie częściej popierają kobiety (71%) niż mężczyźni (58%).
Tak postrzegamy pracujących ojców
W opinii większości (58%) badanych ojcowie są równie dobrymi pracownikami co mężczyźni niebędący ojcami – co oznacza, że rodzicielstwo nie ma wpływu na ich zaangażowanie w pracę. Zdaniem blisko jednej trzeciej (31%) stanowią nawet lepszych pracowników, ponieważ są ambitni i dobrzy w zarządzaniu, dbają o życiowy balans i mają dla kogo się starać. Jedynie co dziesiąta osoba (11%) sądzi, że ojcowie są gorszymi pracownikami, gdyż ich myśli odciąga życie domowe, są mniej skupieni czy częściej biorą urlop.
Jak pokazał nasz wcześniejszy raport o sytuacji matek na rynku pracy, nieco mniej przychylnie oceniamy kobiety łączące pracę zarobkową z wychowaniem dzieci. Podobne badanie przeprowadzone w 2023 roku wykazało, że tylko co czwarta osoba uważa, że mamy stanowią lepsze pracownice niż inne kobiety.
Jak patrzą na ojców przełożeni i koledzy z zespołu?
Zdaniem prawie połowy (48%) badanych sytuacja osobista mężczyzny wpływa na to, jak jest postrzegany przez pracodawcę. Oznacza to, że w ich opinii Polacy mogą doświadczać oceny i innego traktowania przez swoich szefów w zależności od prywatnych zobowiązań. Według mniejszej części respondentów (41%) to, czy pracownik jest w związku lub ma dzieci, nie wpływa na odbiór jego osoby przez pracodawcę, a 11% ankietowanych nie ma zdania w tej sprawie.
Częściej uważamy, że do życia osobistego mężczyzny wagę przykładają współpracownicy. Ponad połowa (57%) sądzi, że oceniamy swoich kolegów z zespołu przez pryzmat ich stanu cywilnego i rodzinnego. Pogląd, zgodnie z którym prywatne aspekty nie mają znaczenia, wyraża co trzeci ankietowany (34%).
Czy dobra praca jest konieczna, by zostać ojcem?
Znamienita większość, bo blisko 9 na 10 badanych, zgadza się, że przed założeniem rodziny mężczyzna powinien mieć stabilną sytuację zawodową. Wśród ponad połowy (52%) funkcjonuje także pogląd, zgodnie z którym ojciec powinien być bardziej zaangażowany w pracę zarobkową niż matka. Co ciekawe, myśli tak 59% ankietowanych Polaków, ale tylko 45% Polek, co oznacza, że większą presję w tym zakresie nakładają na siebie sami mężczyźni.
Ojcostwo utrudnia rozwój zawodowy, a może go ułatwia?
Nie uważamy przy tym, że ojcostwo przeszkadza w rozwoju kariery. Sądzi tak tylko 28% osób, z czego jedynie 8% deklaruje, że zdecydowanie tak jest. Dla porównania, z przeprowadzonego przez nas analogicznego badania na temat sytuacji kobiet na rynku pracy wynika, że zdaniem blisko połowy (48%) Polek i Polaków macierzyństwo utrudnia rozwój zawodowy. Oznacza to, że dostrzegamy nierówność określaną ukrytą karą macierzyństwa, zgodnie z którą kobiety częściej niż mężczyźni są penalizowane na rynku pracy za posiadanie dzieci – zjawisko to objawia się m.in. niższymi zarobkami, mniejszymi szansami na awans oraz utrudnionym dostępem do stanowisk kierowniczych.
Ponad połowa (52%) respondentów jest przy tym zdania, że ojcowie, którzy angażują się w opiekę nad dziećmi, mogą napotykać trudności w awansie zawodowym. Nie zgadza się z tym 29% osób, a 19% nie ma wyrobionej opinii.
Co jednak interesujące, raport Open Finance sprzed kilku lat wykazał, że polscy ojcowie zarabiają średnio o 14% więcej niż ich bezdzietni koledzy. Z kolei zgodnie z wynikami badania naukowców z Cornell University w USA rekruterzy postrzegają ojców lepiej niż mężczyzn niebędących ojcami. Oznacza to, że nie tylko nie są oni dyskryminowani, a wręcz przeciwnie – są częściej zapraszani na rozmowy kwalifikacyjne i oceniani jako bardziej kompetentni i oddani pracy. Podobny eksperyment przeprowadzony w przypadku kobiet dał odwrotny efekt, co pokazuje, że sytuacji rodziców na rynku pracy jest daleko do równej.
Kobiety znają prawa ojców lepiej niż mężczyźni?
Okazuje się, że wciąż wiele jest do zrobienia, jeśli chodzi o naszą świadomość przywilejów związanych z zostaniem rodzicem. Tylko co piąty badany (21%) jest zdecydowanie pewny swojej wiedzy na temat praw, które przysługują ojcom aktywnym zawodowo. Kolejnych 44% osób uważa, że raczej te prawa zna, 22% tego nie wie, a 13% sądzi, że ich nie zna. Co interesujące, znajomość praw pracujących ojców nieco częściej deklarują kobiety (67%) niż mężczyźni (63%).
Pracujący ojcowie otrzymują niewystarczające wsparcie
Przeważająca większość, bo 82% ankietowanych jest zdania, że państwo powinno bardziej wspierać ojców chcących angażować się w rodzicielstwo na równi z matkami. Nieco mniej osób (70%) uważa, że to sami pracodawcy powinni bardziej wspierać ojców na rynku pracy.
Form pomocy może być wiele, a jedną z nich jest z pewnością umożliwienie mężczyznom spędzania większej ilości czasu z ich dziećmi. Według ponad połowy (54%) ojcom powinno przysługiwać więcej dodatkowego płatnego urlopu. Tylko 9% uważa, że ojcowie mają prawo do zbyt dużej ilości dodatkowego płatnego urlopu i należy go ograniczyć. 28% sądzi, że ilość dodatkowego płatnego urlopu dla ojców jest odpowiednia, a 9% osób nie ma zdania w tej sprawie.
Dla przypomnienia, zgodnie z aktualnymi regulacjami mężczyzna wychowujący dziecko ma prawo do urlopu ojcowskiego w wymiarze do 2 tygodni. Ponadto może skorzystać z 9 tygodni urlopu rodzicielskiego lub więcej, jeśli kobieta zrezygnuje z części urlopu macierzyńskiego na rzecz ojca dziecka.
Urlop rodzicielski – czy aby na pewno?
Jak wynika z przeprowadzonego badania, więcej niż co czwarta osoba (27%) spotkała się z sytuacją, w której pracodawcy niechętnie przyjmowali wnioski o urlop rodzicielski od ojców lub nakłaniali ich do skracania jego długości. Ponad połowa (57%) nie doświadczyła takiej sytuacji, a 16% nie pamięta, czy było jej świadkiem.
Niechęć do udzielania urlopów rodzicielskich ojcom może być uznana za jedną z form presji ze strony pracodawców, aby ojcowie ograniczali swój udział w życiu rodzinnym na rzecz pracy zawodowej. Taką presję dostrzega więcej niż co trzeci badany (39%). Z kolei 34% osób jej nie zauważa, a 27% nie posiada własnej opinii w tym zakresie.
Dlaczego jest to ważne, by pracodawcy ułatwiali ojcom większe zaangażowanie w rodzinne obowiązki? Tak komentuje tę kwestię znany influencer parentingowy, który dzieli się w internecie swoimi doświadczeniami związanymi z wychowaniem córek.
Tomek Rusek, autor profilu Tata na macierzyńskim, podcaster i twórca książki „Pierwsza książka mojego taty”
Wyniki przytoczonego badania kompletnie mnie nie dziwią. Też jestem zdania, że ojcom powinno przysługiwać więcej dodatkowego płatnego urlopu. Bo zaangażowany tata to odciążona mama. A to – długoterminowo – bezpośrednio wpływa na polepszenie pozycji kobiet na rynku pracy. Dlatego zwiększenie roli ojców w opiece nad dziećmi – globalnie – może realnie wpłynąć na poprawę tych pracowniczo-emerytalno-płacowych nierówności.
Dziś jest tak, że przez różnicę w zarobkach to mamy biorą na siebie opiekę nad dziećmi – bo najczęściej mniej zarabiają, więc mniejsza jest przez to strata dla domowych finansów. To chore domino. I jednocześnie presja dla mężczyzn: zarabiaj, utrzymaj dom, utrzymaj dzieci, twoja partnerka jest z nimi. Musimy to odczarować. Inaczej rozłożyć koszty społeczne posiadania dzieci. Bo dziś ponoszą je głównie kobiety.
Co do „niechętnego” przyjmowania wniosków o urlop rodzicielski przez pracodawców – tu też jest potrzeba zmian w prawie. Dlaczego pracodawcy prawie wcale (albo wcale) nie kręcą już nosem na zwolnienia lekarskie? Bo to usankcjonowana sprawa, normalna, oczywista. Nikt nie wini pracownika, że choruje. Gdy z urlopów rodzicielskich w końcu zrobimy zasadę, a nie „łaskę”, będzie tak samo. Nikt nie powinien „winić” mężczyzny, że chce wziąć urlop i opiekować się dzieckiem. To żadna łaska – taką możliwość opłacamy w składkach ZUS-owskich.
Nieprzychylna reakcja szefa na chęć wykorzystania urlopu rodzicielskiego nie musi jednak wynikać z uprzedzenia w stosunku do ojców. Sytuacja nie jest czarno-biała, co podkreśla ekspertka prowadząca na co dzień szkolenia dla firm w zakresie zarządzania i komunikacji.
dr Magdalena Małecka, psycholog biznesu, trener, managerka ds. komunikacji
Zacznijmy od tego, że bardzo mnie cieszy, że panowie wybierają urlop rodzicielski i biorą aktywny udział w rodzinnym życiu w tak ważnym momencie, jak pojawienie się dziecka, gdzie – jak wiadomo – z reguły opieka w tym okresie w głównej mierze dotyczy kobiet.
Z jednej strony jestem w stanie zrozumieć perspektywę pracodawcy (z którą często zawodowo pracuję) – obawę przed utratą płynności pracy, opóźnieniami, koniecznością przeorganizowania pracy i znalezienia zastępstwa na czas nieobecności pracownika. Praca w firmie związana jest z naszym uczestnictwem w różnego rodzaju procesach i nasza nieobecność, w szczególności przedłużona, może wpłynąć na innych pracowników i efektywność wykonywanej pracy.
Po drugiej stronie mamy perspektywę pracownika, któremu takie prawo po prostu przysługuje i naturalną potrzebą człowieka jako świeżo upieczonego taty jest bycie i uczestniczenie w tym ważnym momencie we własnej rodzinie. Ponadto ustawodawca jasno określa prawa i obowiązki zarówno pracodawców, jak i pracowników, więc nie bez powodu prawo do takiego urlopu regulowane jest odgórnie, by zabezpieczyć taką możliwość nowym rodzicom.
Z doświadczenia wiem, że tego typu sytuacje nie są zero-jedynkowe i niechęć wobec takiej formy urlopu nie musi wiązać się z negatywną intencją czy złośliwością, a raczej często wypływa z obawy związanej z zachowaniem płynności i efektywności pracy. Tak że uspokajam, ponieważ w tego typu sytuacjach konfliktowych emocje naprawdę bywają niewłaściwym doradcą.
Te rozwiązania uznajemy za pomocne
Blisko 8 na 10 respondentów (78%) uważa, że pracodawca powinien ułatwiać ojcom pogodzenie obowiązków zawodowych z życiem rodzinnym, np. umożliwiając im udział w wydarzeniach szkolnych. Taką opinię równie często wyrażają kobiety co mężczyźni. Przeciwnego zdania jest 12% osób, a 10% nie zabrało stanowiska.
Za szczególnie dobrą formę pomocy uznajemy zmianę organizacji pracy. Trzy czwarte ankietowanych (75%) zgadza się, że pracodawcy powinni oferować ojcom elastyczne godziny pracy lub możliwość pracy zdalnej w celu ułatwienia im angażowania się w życie rodziny.
Wśród innych sugestii dotyczących tego, w jaki sposób pracodawcy mogą lepiej wspierać aktywnych zawodowo ojców w roli rodzica, respondenci wymieniają m.in. oferowanie większej wypłaty czy możliwości dodatkowego zarobku, jak również informowanie o przysługujących prawach i przywilejach.
W wielu odpowiedziach pojawiają się także aspekty związane z samym podejściem do świeżo upieczonych tatusiów. Polki i Polacy życzą sobie, aby pracodawcy nie wymagali od ojców małych dzieci, by przynosili pracę do domu, zawsze byli punktualni czy nigdy nie brali urlopu na żądanie. Przeważa pragnienie większej elastyczności i zrozumienia oraz traktowania jak pełnoprawnego rodzica.
Poniżej prezentujemy kilka najciekawszych wypowiedzi.
Prawo pracy powinno uwzględniać wsparcie dla mężczyzn już na etapie ciąży kobiety. Przyszła matka nie powinna być sama z załatwianiem spraw lekarskich itd. Później także ojcowie starszych dzieci powinni mieć możliwość brania urlopu ze względu na nagłe potrzeby, takie jak choroba pociechy, bez krzywego spojrzenia pracodawcy. To nie tylko problem matek.
Myślę, że najważniejszym aspektem byłoby zmniejszenie presji psychicznej ze strony pracodawców.
Przede wszystkim powinno się mówić, że ojciec to też rodzic, który ma taki sam obowiązek wychowywania dziecka co matka. Zmniejszenie luki płacowej zdecydowanie umożliwiłoby zwiększenie zaangażowania ojców w tę rolę. Niestety, ale dopóki mężczyźni zarabiają więcej, będą traktowani jako „głowa rodziny” od finansów, co działa niekorzystnie i dla ojców, i dla matek.
Bywa, że pracodawcy spychają odpowiedzialność na matki. Słyszałam o przypadkach, gdzie ojciec chciał wziąć L4 na dziecko, to od szefa miał kazanie, dlaczego lepiej, żeby matka zajmowała się chorym dzieckiem. Zatem uważam, że pracodawcy powinni mieć takie samo podejście do ojców jak do matek.
Ojcowie powinni mieć możliwość urwania się z pracy na kilka godzin w celu wizyty w szkole, przedszkolu, żłobku, gdy dziecko ma jakieś wydarzenia, atrakcje czy teatrzyki dla rodziców.
Wydaje mi się, że nadal mało panów chce skorzystać z tego, co już oferuje prawo czy pracodawcy. Pracuję w HR i przez 10 lat zdarzył mi się jeden pan z wnioskiem o rodzicielski. I to nie jest tak, że to ich wina. Ekonomia jest, jaka jest.
Niektórzy badani sugerują, że aby pracodawcy zmienili podejście, sami muszą stać się rodzicami. Jak tłumaczy nasza ekspertka, wystarczy, aby zrozumieli, jak ważny dla motywacji i zadowolenia z pracy jest balans pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym.
Istnieje wiele sposobów, w jakie pracodawcy mogą wspierać pracujących rodziców – a zwłaszcza pracujących ojców. Oto kilka propozycji na początek:
- Elastyczna organizacja pracy: Pozwól pracownikom dostosować swoje godziny pracy, czyli wprowadź elastyczne godziny, aby mogli pogodzić obowiązki rodzinne lub pracować z domu, gdy jest to konieczne, co pozwoli ojcom być bardziej obecnymi i zaangażowanymi w codzienne życie swoich dzieci.
- Wydarzenia rodzinne: Organizuj wydarzenia przyjazne rodzinom, takie jak letni piknik czy coroczny Dzień Zabierania Dziecka do Pracy, jak to ma miejsce w Stanach Zjednoczonych, aby budować społeczność i pozwalać ojcom spędzać wartościowy czas z rodziną.
- Grupy wsparcia dla rodziców: Stwórz forum za pośrednictwem platformy komunikacyjnej, takiej jak Slack, lub grupę zasobów pracowniczych (ERG), gdzie ojcowie mogą dzielić się doświadczeniami i wspierać się nawzajem. Dla tych, którzy nie są zaznajomieni z ERGs, są to grupy prowadzone przez pracowników, które oferują psychologicznie bezpieczną przestrzeń do dyskusji, solidarności i wsparcia.
- Programy mentorskie: Ustanów programy mentorskie, w ramach których doświadczeni ojcowie będą mogli wspierać nowych ojców i im doradzać. Może to być część działającej ERG dla zatrudnionych ojców.
- Wsparcie w opiece nad dziećmi: Ta opcja jest jedną z droższych inwestycji, jakie może poczynić pracodawca, ale wysyła pracującym ojcom i matkom wyraźny sygnał, że ich firma ich wspiera: zapewniając dostęp do opieki nad dziećmi w miejscu pracy lub dofinansowując koszty pobytu w żłobku czy zatrudnienia opiekuna.
- Regularne informacje zwrotne: Przeprowadzaj ankiety lub badania fokusowe z pracownikami będącymi ojcami, aby lepiej zrozumieć ich potrzeby i preferencje, co pozwoli dostosować politykę firmy do ich oczekiwań.
Wdrażając zaledwie kilka z tych programów, działań czy świadczeń w organizacji, pracodawcy mogą stworzyć środowisko, które naprawdę wspiera pracujących rodziców i komunikuje swoje zaangażowanie wobec tej części personelu.
Jaki model rodziny uważamy za najkorzystniejszy dla dziecka?
Większość Polaków (65%) jest zdania, że najlepszym modelem dla dziecka jest taki, w którym oboje rodziców pracuje zawodowo i dzieli obowiązki rodzicielskie i domowe po równo. Co ciekawe, taką opinię znacznie częściej wyrażają kobiety (71%) niż mężczyźni (58%).
Na drugim miejscu (19%) plasuje się pogląd, zgodnie z którym oboje rodziców powinno pracować, ale to mama powinna bardziej angażować się w opiekę nad dziećmi i domem. Nie brakuje także osób (8%), zdaniem których wskazane jest, aby ojciec przejął więcej obowiązków domowych i opieki nad dziećmi, by matka mogła skoncentrować się na karierze zawodowej. Za tym, by mama zajmowała się dziećmi i domem, a tata pracował zawodowo, opowiada się 6% respondentów. Odwrotny pogląd prezentuje przy tym tylko 2% osób.
Czy dążenie do równości jest dostrzegalne na rynku pracy, a może nadal to od mężczyzn oczekuje się, że będą mieć bardziej imponującą karierę i zadbają o rodzinne finanse kosztem czasu z bliskimi? Tak sytuację komentuje specjalistka.
Choć zdecydowana większość polskiego społeczeństwa zgadza się, że obowiązki domowe i opieka nad dziećmi powinny być dzielone w związku po równo, rzeczywistość jest taka, że kobiety nadal często przejmują większość mentalnej pracy i fizycznych zadań związanych z rodzicielstwem i zarządzaniem domem.
Ilustruje to fakt, że inicjatywy związane z różnorodnością, równością i inkluzywnością (DEI) – z których wiele ma na celu zwiększenie równouprawnienia płci w miejscach pracy – nie są jeszcze powszechne w polskich firmach, czego dowodzi ten artykuł.
Mimo to istnieje nadzieja na lepsze. Największa polska organizacja pozarządowa, Forum Odpowiedzialnego Biznesu (FOB), od niedawna realizuje badanie „Diversity IN Check”, aby wspierać pracodawców, którzy priorytetowo traktują zarządzanie różnorodnością w swoich organizacjach.
Udane życie zawodowe i rodzinne – to możliwe, choć nie bez wyrzeczeń
Przeprowadzone przez nas badanie wykazało, że jako społeczeństwo wciąż mamy wiele do zrobienia, jeśli chodzi o aktywizację mężczyzn do świadomego, zaangażowanego ojcostwa. Choć większość Polaków postrzega ojców jako wartościowych pracowników i popiera większe wsparcie dla nich zarówno ze strony państwa, jak i pracodawców, to nadal istnieje presja, aby ograniczali swój udział w życiu rodzinnym na rzecz kariery zawodowej. Wierzymy, że konieczne jest wprowadzenie bardziej elastycznych godzin pracy i dodatkowych płatnych urlopów, aby umożliwić im aktywne uczestnictwo w wychowywaniu dzieci i budowaniu partnerskiego modelu rodziny – takiego, który uznajemy za najkorzystniejszy dla dziecka.
Warto jednak pamiętać, że sytuacja każdej rodziny jest inna, a większe zaangażowanie ojca w obowiązki rodzinne nie zawsze jest łatwe do osiągnięcia. Aby stało się to normą, potrzebne są działania w polityce społecznej i miejscach pracy, wspierające równowagę między życiem zawodowym a rodzinnym u obojga rodziców. Wymaga to również zmiany kulturowych norm i stereotypów, które często przypisują matkom główną odpowiedzialność za opiekę nad dziećmi i domem.
Tak wypowiada się na ten temat autor popularnego bloga dla aktywnych zawodowo ojców.
Kamil Polny, autor bloga Tata w Pracy, zawodowo strateg social media
Czy ojcostwo wpływa na kariery Polaków? A na kogo i na co ojcostwo nie wpływa? Odpowiedzialność za życie, które powołało się na ten świat, wymaga zadbania o nie. A to oznacza, że ciąży na nas zapewnienie pieniędzy i ogólnego dobrostanu w rodzinie.
Jeśli nie odziedziczyło się fortuny, to do pieniędzy trzeba się „dopracować”, a to wymaga poświęcenia czegoś w życiu. W magicznym trójkącie zbudowanym na ambicjach, rodzinie i zdrowiu zawsze któryś bok będzie za krótki. Obecne czasy wymagają elastyczności i dynamiki w pracy, a to na dłuższą metę potrafi spalać człowieka.
Nie czuję się kompetentny w ocenie trudności życia z perspektywy ojca, gdyż uzupełniamy się doskonale z żoną. Zwróćcie jednak uwagę na dzieci, które w domu mają jedynie mamę i to ona z całych sił stara się zapewnić komfortowe życie dziecku. Takie mamy powinny być wzorem, bo to one doskonale pokazują, że da się pogodzić wszystkie role. To po prostu dużo kosztuje.
Źródła
- K. Kalus, Ojcowie zarabiają więcej niż ich bezdzietni koledzy. Oto powód, 2017.
- D. Aloi, Mothers face disadvantages in getting hired, Cornell study says, 2005.
- MRPiPS, Urlop ojcowski, 2024.
![Jak dokładnie opisać doświadczenie zawodowe w CV [+ przykłady]](https://s3.resume.io/cdn-cgi/image/width=304,height=266,fit=cover,quality=70,format=auto/uploads/blog_post/featured_image/33325/Jak_dok%C5%82adnie_opisac%CC%81_dos%CC%81wiadczenie_zawodowe_w_CV__%2B_przyk%C5%82ady_.jpg "Jak dokładnie opisać doświadczenie zawodowe w CV [+ przykłady]")
